بررسی تخصصی دیگ چگالشی ۹۰۴ کیلووات
دیگ های چگالشی یا بویلرهای چگالشی، نوعی از آخرین دست آورد طراحی سیستم های گرمایش مرکزی در صنعت تاسیسات ساختمان هستند که دارای راندمان نزدیک به ۱۰۰ درصد و در برخی از برندها حتی راندمانی بالاتر از ۱۰۰ درصد دارند و این عدد بیانگر استفاده حداکثری از انرژی سوخت است. بطور کلی در دیگ های معمولی انرژی گازهای خروجی تلف می شود اما در دیگ های چگالشی با جذب گرمای نهان بخارات آب موجود در گازهای خروجی این انرژی نیز به گرمای محسوس حاصل از احتراق سوخت اضافه می شود. در شکل زیر نحوه جذب گرمای محسوس و گرمای نهان در دیگ های چگالشی نمایش داده شده است.
انواع دیگ چگالشی
دیگ های آبگرم موتورخانه بر اساس کارکرد به دو دسته کلی دیگ های چگالشی و دیگ های غیر چگالشی تقسیم می شوند. همواره با افزایش قیمت و محدودیت منابع حامل های انرژی مهندسین طراح سعی بر کاهش مصرف سوخت و افزایش راندمان تجهیزات گرمایشی ساختمان دارند.مبدل در دیگ های آبگرم غیر چگالشی معمولا از جنس چدن یا فولاد می باشد اما در دیگ های چگالشی با توجه به خورندگی بالای مایع کندانس از استنلس استیل یا آلومینیوم آلیاژی می باشد که این آلیاژ علاوه بر مقاومت بالا در مقابل خوردگی دارای قابلیت حرارتی بالایی نیز می باشد.
تفاوت دیگ های آبگرم چگالشی و غیر چگالشی
مصرف انرژی در دیگ های چگالشی و غیر چگالشی
در دیگ های معمولی حرارت مستقیم شعله و گازهای خروجی حاصل از احتراق سوخت با عبور از مبدل باعث گرم شدن آب می شود، در گازهای خروجی علاوه بر محصولات احتراق بخار آب نیز وجود دارد که نتیجه ترکیب شیمیایی هیدروژن و اکسیژن می باشد. این بخار آب دارای گرمای نهان می باشد که در دیگ های معمولی تلف می شود اما در دیگ های چگالشی با جذب آن، بازدهی حرارتی دیگ به میزان ۱۰ تا ۱۲ درصد افزایش می یابد. نتیجه جذب این گرما تبدیل بخار به قطرات آب می باشد که به دلیل وجود سولفور جذب شده در گازهای خروجی و PH پایین به شدت خورنده است. به همین دلیل مبدل در دیگ های چگالشی از مواد مقاوم در برابر خوردگی ساخته می شود. با توجه به راندمان بالای دیگ های چگالشی این تجهیزات در مقایسه با دیگ های فولادی معمولی در حدود ۵۰ درصد بیشتر باعث صرفه جویی در مصرف گاز و به تناسب هزینه های جانبی آن می شود. در شکل زیر به صورت شماتیک نحوه عملکرد دیگ های چگالشی نمایش داده شده است.
خرید دیگ چگالشی ۹۰۴ کیلووات
سیستم مدیریت ساختمان (BMS ) یا سیستم اتوماسیون ساختمان (BAS ) به سیستمی اطلاق می شود که در یک ساختمان نصب شده و از طریق اجزای خود کنترل قسمت های مختلف ساختمان و نمایش خروجی های مناسب را برای کاربر امکان پذیر می نماید. قسمت های مختلف تحت کنترل معمولا شامل تاسیسات مکانیکی و سیستم تهویه مطبوع (HVAC) و تجهیزات روشنایی بوده که می تواند به سیستم های ایمنی، آتش نشانی، تنظیم دسترسی، تامین برق اضطراری و … نیز تسری یابد. به طور کلی هدف از استفاده از سیستم های BMS در یک ساختمان تطبیق شرایط کارکرد اجزای مختلف با توجه به شرایط محیطی و نیاز ساختمان در آن زمان است.
در سیستم مدیریت ساختمان بسیاری از اعمالی که ساکنان از روی عادت و بصورت غیر ارادی انجام می دهند توسط سیستم های هوشمند انجام می گردد که باعث صرفه جویی در زمان و هزینه نیروی انسانی شده و بعلاوه کاشه مصارف انرژی، کاهش هزینه های انرژی، کاهش خطاپذیری و افزایش اثربخشی سیستم را به دنبال دارد .با بکارگیری انواع حسگرها در داخل و خارج ساختمان و با بکارگیری یک سیستم واحد می توان بصورت لحظه ای، کنترل تمامی شرایط آسایشی و امنیتی را در اختیار داشت و از آنها در جهت رسیدن به شرایط ایده آل استفاده کرد. برای این منظور، نیاز به تجهیزات سخت افزاری و نرم افزاری خاص می باشد که با گرد آوری اطلاعات محیطی و انتقال داده ها به سیستم مرکزی، روند کنترل و مدیریت ساختمان اجرا می گردد.
در ساختمان های هوشمند با استفاده از سیستم خودکار کنترل روشنایی ساختمان، کنترل سیستم سرمایش و گرمایش، کنترل دوربین های مدار بسته، کنترل در ها، کنترل وضعیت های اضطراری همچون آتش سوزی، زلزله و بسیاری کنترل-های هوشمند دیگر، مصرف انرژی به نحو چشمگیری کاهش می یابد .ساختمان هوشمند، ساختمانی است که مجهز به یک زیرساختار ارتباطاتی قوی بود که می تواند به صورت مستمر نسبت به وضعیت های متغیر محیط عکس العمل نشان داده و خود را با آنها وفق دهد و همچنین به ساکنین ساختمان این اجازه را می دهد که از منابع موجود به صورت موثرتری استفاده کرده و امنیت و آسایش آنها را افزایش دهد .